Artykuły

Artykuły nauczycielki wychowania przedszkolnego, terapeutki SI, treningu umiejętności społecznych i terapii behawioralnej z naszego przedszkola Moniki Pochowskiej-Piekarz zostały opublikowane w czasopiśmie „UczMy”:
1.Zabawy wyciszające układ nerwowy dziecka ;
2.Mindfulness – trening uważności.
Artykuły znajdują się w numerze czasopisma „UczMy” – IX-X 2021 Nr4(41) na stronach 43-45.

Artykuł nauczycielki wychowania przedszkolnego i języka niemieckiego z naszego przedszkola Lucyny Wosman został po raz kolejny opublikowany w czasopiśmie „UczMy”.
Jak zorganizować w przedszkolu naukę języka obcego poprzez zabawę podczas zawieszenia zajęć w placówkach oświatowych?
Artykuł znajduje się w numerze czasopisma UczMy XI-XII 2020 na stronach 38-39.

I. Dojrzałość szkolna

II. Wykorzystanie Pedagogiki Zabawy, metody naturalnej i reagowania całym ciałem w nauczaniu dzieci przedszkolnych języka niemieckiego.

Planując zajęcia z języka niemieckiego z dziećmi zawsze biorę pod uwagę ich potrzeby, oczekiwania i możliwości. Dlatego wykorzystuję w pracy z nimi metody spójne z aktywnym, wielopłaszczyznowym i wielosensorycznym uczeniem się poprzez działanie, odkrywanie i przyswajanie, tak charakterystycznym dla tej grupy wiekowej. Takie jak: Pedagogika Zabawy, metoda reagowania całym ciałem, metoda naturalna. W przedszkolu dominującą formą aktywności jest zabawa. Dlatego w pracy z przedszkolakami najczęściej wykorzystuję impulsy zabawowe, takie jak: ruch, taniec, improwizacje, zabawy i gry integracyjne, językowe ( wyliczanki, rymowanki, historyjki obrazkowe), ruchowo – muzyczne ( piosenki, zabawy ilustracyjne), inscenizacje, scenki dramowe, pantomimę, zabawy i gry logiczne ( rebusy, puzzle, labirynty, itd.), dydaktyczne ( typu: „Czarodziejski woreczek”, gry planszowe,), zgadywanki, działania plastyczno – konstrukcyjne ( kreatywne rysowanie, wyklejanki, itd.).
Staram się tak planować zajęcia, żeby umożliwiały dzieciom doświadczanie języka obcego poprzez różnorodne formy ekspresji, współdziałanie z rówieśnikami, budziły ich ciekawość i rozwijały pod względem językowym oraz społeczno – emocjonalnym, estetycznym, umysłowym, fizycznym. Każde spotkanie z językiem niemieckim rozpoczynam zabawami integracyjnymi, piosenką, wyliczanką, aby wprowadzić dzieci w dobry nastrój, zaciekawić. W trakcie zajęć również wykorzystuję różnorodne gry i zabawy jako element mobilizujący, zaspokajający potrzebę ruchu, utrwalający poznane treści, umiejętności w konkretnym działaniu. Spotkania z językiem obcym również kończę wspólną zabawą, piosenką lub tańcem..
Poniżej podaję przykłady różnych zabaw z językiem niemieckim.
1. Zabawa na powitanie – wszyscy są witam Was zaczynamy już czas, jestem ja jesteś Ty 1,2,3. Alle sind da, Guten Tag, wir fangen an. Ich bin ich, du bist du 1-eins, 2 zwei, 3- drei!
2.Zabawa – taniec integracyjny „Deszczyki” – Es regnet ( znany dzieciom)
Wieje wietrzyk, wieje wietrzyk, pada, pada, deszcz. Błyskawica, grzmot, tęcza.
Dzieci naśladują ruchem, gestem – wieje wiatr- Es windig, pada deszcz – Es regnet, błyskawica -der Blitz (klaśnięcie), der Donnern- grzmot, tupnięcie nogą, Regenbogen. Propozycja zabawy z Pedagogiki Zabawy.
3. Piosenka „Panie Janie”/ „Bruder Jacob” ( zabawa ilustracyjna)
Bruder Jacob, Bruder Jacob schläfst du noch! Schläfst du noch!
Hörst du nicht die Glocken! Hörst du nicht die Glocken! Ding, dong, ding.
4. Piosenka „Jestem muzykantem” /”Ich bin ein Musikant” z pokazywaniem
Ich bin ein Musikante und komm aus Schwabenland.
Wir sind auch Musikanten und kommen aus Schwabenland.
Ich kann auch blasen./Wir können auch blasen.
Die Trompete. /Die Trompete.
Täng täng teräng – Täng täng teräng .Ich kann auch spielen. / Wir können auch spielen.
Auf meiner Geige. / Auf unsrer Geige. Sim sim serim – Sim sim serim
Ich kann auch schlagen. /Wir können auch schlagen. Die grosse Trommel. / Die grosse Trommel.
Pum pum perum – Pum pum perum. Ich kann auch spielen./ Wir können auch spielen.
Die kleine Flöte./Die kleine Flöte.
Tü tü tü tü, Tü tü tü tü Ich kann auch spielen. / Wir können auch spielen.
Auf dem Klaviere. /Auf dem Klaviere. Greif hier mal hin – Greif da mal hin
5.Zabawa paluszkowa -Paluszki idą spać/ „Der Daumen geht ins Bett”
Der Daumen (kciuk) geht ins Bett. Der Zeigefinger ( palec wskazujący) geht ins Bett. Der Mittelfinger ( środkowy) geht ins Bett. Der Ringfinger
( serdeczny) geht ins Bett. Der kleine Finger ( mały) aber ruft: Ich bin gar nicht müde! Da fragen die anderen Finger: Wille du denn ganz alleine wach bleiben
Nein! Ruft da der kleine Finger und kriecht langsam in sein Bettchen hinein.
6. Rymowanka „1,2 Polizei”
1, 2 Polizei; 3,4 Grenadier; 5,6 alte Hex ; 7,8 Gute Nacht ; 9,10 schlafen gehen.
7.Wiersz z pokazywaniem „Kaczka” /”Ente”
Eine Ente, eine Ente hat ein Flügel. ( porusza ramieniem)
Eine Ente, eine Ente hat zwei Flügeln. (porusza ramionami)
Eine Ente, eine Ente hat ein Bein. (stuka nogą)
Eine Ente, eine Ente hat zwei Beine. (stuka nogami)
Eine Ente, eine Ente hat ein Schwanz. (wypina się)
Eine Ente, eine Ente hat ein Schnabel. (z dłoni formuje dziób)
Eine Ente, eine Ente sagt qua, qua,.

III. Sposoby wykorzystywania niektórych metod i technik aktywizujących w pracy z dziećmi sześcioletnimi w przedszkolu.

W naszym przedszkolu podejmujemy  działania w zakresie nowatorstwa pedagogicznego, w tym metod aktywizujących.
Kadra pedagogiczna przedszkola umożliwia dzieciom rozwój różnorodnych zainteresowań: przyrodniczych, naukowych i technicznych oraz indywidualnych talentów. Stosowane rozwiązania metodyczne wykraczają poza listę tradycyjnych metod wychowania przedszkolnego. Wykorzystywane w procesie edukacyjnym metody i formy pracy są innowacyjne, nowoczesne i zapewniają wychowankom atrakcyjny, twórczy i aktywny sposób na osiąganie sukcesów rozwojowych. Ponadto proponujemy dzieciom m.in. zabawy badawcze i doświadczenia, metody oparte na teorii integracji sensorycznej, projektu, metody aktywizujące ( m.in. Pedagogika zabawy) oraz wymagające twórczego myślenia (technika myślących kapeluszy, story line).
W bieżącym roku szkolnym szczególny nacisk położyliśmy na wykorzystanie w procesie edukacyjnym metody story line i techniki myślących kapeluszy. Poniżej opiszę pokrótce istotę wyżej wymienionych metod oraz omówię sposoby ich wykorzystywania w pracy z dziećmi sześcioletnimi w naszej placówce.

Technika myślących kapeluszy jest techniką aktywizującą, w której nauczyciel nie przekazuje dzieciom gotowej wiedzy, lecz stwarza warunki do samodzielnego uczenia się. Zachęca ona dzieci do swobodnego wypowiadania się oraz współpracy w grupie. Ważnym czynnikiem tej techniki, zachęcającym do wypowiedzi jest symbol kapelusza, który daje dziecku poczucie bezpieczeństwa. Nakrycie głowy często jest związane z rolą, jaką ktoś odgrywa w danym momencie, jest to taka część garderoby, którą można najłatwiej włożyć i zdjąć. Technika myślących kapeluszy polega na kierowaniu myśleniem utrzymującym uwagę na konkretnych aspektach zagadnienia i na pewnych typach myślenia.
Kapelusze są umownymi atrybutami wyróżniającymi owe typy myślenia i osoby w grupie wyznaczone do roli postępowania zgodnie z tymi typami. Nadrzędnymi celami tej techniki są: -kształcenie umiejętności porozumiewania się;
– kształcenie umiejętności wyrażania własnej opinii, przygotowanie do dyskusji ;
– rozwijanie problemów w sposób twórczy;
– kształcenie efektywności współpracy w zespole
– rozwijanie sprawności umysłowych
– rozwijanie osobistych zainteresowań
– kształtowanie postawy szacunku wobec poglądów innych ludzi
Kapelusze można wykorzystywać na 2 sposoby:
Sporadyczny – gdy używamy jednego – najwyżej dwóch kapeluszy. W czasie narady ktoś z uczestników proponuje użycie jednego z kapeluszy. Kapelusz był w użyciu przez 2-3 minuty. Skierował myślenie na konkretne tory albo zmienił jego kierunek. Następnie narada toczy się dalej. To prosty i najczęstszy sposób stosowania metody.
Usystematyzowany – aby szybko i skutecznie rozwiązać jakieś zagadnienie korzystamy z wszystkich kapeluszy w określonej kolejności.
Kapelusze symbolizują 6 różnych sposobów myślenia, analizy problemu oraz argumentacji.
Biały kapelusz ( fakty) Jest to informacja neutralna nie ma w nim argumentów czy propozycji. Są fakty, liczby, zestawienia, statystyka. Kapelusz ten określa, co wiemy? jakie dane musimy zdobyć? Zakładając ten kapelusz nie wydajemy żadnych opinii.
Czerwony kapelusz (emocje) Oznacza emocje, odczucia, przeczucie i intuicję. W pewien sposób jest przeciwieństwem białego, nie interesują nas fakty, tylko ludzkie uczucia. Nie musi być obiektywny, nie obce są mu strach, złość, nadzieja i miłość.
Czarny kapelusz ( pesymizm) Zajmuje się prawdziwością i realnością ocenia prawdziwość twierdzeń lub założeń. Kolor ten podkreśla trudności, wydaje negatywne sądy. Kapelusz ten charakteryzuje przesada w osądach, uwypukla słabe punkty zapobiegając tym samym pomyłkom i błędom.
Żółty kapelusz (optymizm) Stara się znaleźć korzyści dla danego rozwiązania, jest optymistą, wszystko jest dla niego pozytywne, koncentruje się na korzyściach i zyskach.
Zielony kapelusz (możliwości) Wychodzi z propozycjami i pomysłami, jest kapeluszem myślącym aktywnie. Może proponować i wysuwać sugestie każdego rodzaju. Opiera się na poszukiwaniu, dociekaniu, proponowaniu alternatywy.
Niebieski kapelusz ( analiza procesu) Kieruje wszystkimi kapeluszami, spogląda z góry na wszystko co się dzieje, może formułować uwagi, komentować to co widzi.
Pracując techniką myślowych kapeluszy Rozpoczynamy od kapelusza niebieskiego, by zorganizować program rozwiązania problemu. To, jaki kapelusz po jakim włożymy na głowę, zależy od okoliczności. Możemy swobodnie układać własne zestawy, musimy jednak przestrzegać pewnych reguł: Każdego kapelusza używamy tyle razy, ile chcemy. Po żółtym kapeluszu stosujemy czarny dla wykazania słabych punktów pomysłu. Czarnego kapelusza używamy na dwa sposoby:
– do szczegółowego omówienia niedociągnięcia pomysłu( usuwamy je w zielonym kapeluszu)
– do całościowej oceny pomysłu
Do końcowej oceny wkładamy czarny kapelusz ,po którym wkładamy czerwony by zobaczyć czy podoba się nam pomysł. Myślące kapelusze możemy wykorzystać w edukacji zintegrowanej w odniesieniu do wielu zagadnień, pomoże ona rozwiązać problemy w sposób kreatywny, aktywny, pomoże równocześnie w pobudzeniu dzieci do swobodnego wypowiadania się.

1) przykład realizacji sytuacji edukacyjnej w ramach tematyki kompleksowej
„Najłatwiejsze ciasto w świecie” techniką myślowych kapeluszy Edwarda de Bono
Temat: Co wiemy o mące?
Cele:
-współdziała w zespole podczas twórczego rozwiązywania problemu,
-wciela się w role ( kolor kapelusza wyznacza sposób myślenia)
-potrafi uświadomić sobie i nazwać własne uczucia w związku z danym problemem,
-słucha uważnie i rozumie wypowiedzi kolegów,
– przestrzega kolejności wypowiedzi,
Środki dydaktyczne: różne rodzaje mąki, kolorowe kapelusze: biały, czerwony, żółty, czarny, niebieski, magnetofon, nagrania muzyki
Forma: grupowa,
Organizacja: dzieci podzielone na grupy wg kolorów kapeluszy, każda grupa wybiera lidera
Metoda: aktywna: technika myślowych kapeluszy Edwarda de Bono
Przebieg:
Część wstępna
Powitanie piosenką „Najłatwiejsze ciasto”, podzielenie na grupy wg kolorów kapeluszy, każda grupa wybiera lidera
Część zasadnicza
1. Nauczycielka zakłada niebieski kapelusz i przedstawia sytuację problemową: Czy wszystko już wiemy o mące? Jaka ona jest, do czego nam jest potrzebna, jakie daje korzyści jakie ma zalety, a jakie wady?

Reguły
Dzieci dyskutują w grupach, szukają argumentów dla swojego „kapelusza”
2. Głos w dyskusji zabiera dziecko w białym kapeluszu z drużyny białego kapelusza
Są różne rodzaje mąki: ziemniaczana, pszenna, krupczatka, kukurydziana. Mąka proszę Państwa jest: biała , ziemniaczana, żółta, kukurydziana, brązowawa, krupczatka. Nie pachnie, jest puszysta, jest w proszku, sypka, miła w dotyku.
Nauczyciel zapisuje argumenty dzieci na tablicy. Neutralność
3. Głos w dyskusji zabiera N w niebieskim kapeluszu. Proszę o zabranie głosu przedstawiciela grupy kapelusza żółtego
4. Głos w dyskusji zabiera dziecko w żółtym kapeluszu
Optymizm
Mąka jest bardzo przydatna w kuchni do przyprawiania sosów, zup, wypieku ciast, pizzy, pierogów, chleba, bułek. Można z niej zrobić makaron, kluski, różne masy do lepienia: solną, papierową, klej, można na niej rysować palcem. Mąka jest w kisielu, budyniu.
N zapisuje argumenty dzieci na tablicy.
5. Głos w dyskusji zabiera N w niebieskim kapeluszu Proszę o zabranie głosu przedstawiciela grupy kapelusza czarnego
6. Głos w dyskusji zabiera dziecko w czarnym kapeluszu
Pesymizm
Mąka rozsypuje się, brudzi, nie wolno jej jeść na surowo, nie pachnie, w ogóle jest nijaka. Mąka nie rozpuszcza się w wodzie, powstaje osad ( zawiesina). Jest biała wtapia się w otoczenie.
N zapisuje argumenty dzieci na tablicy.
7. Głos w dyskusji zabiera N w niebieskim kapeluszu Proszę o zabranie głosu przedstawiciela grupy kapelusza czerwonego.
8. Głos w dyskusji zabiera dziecko w czerwonym kapeluszu

Emocje
Jak dotykam mąkę to jest on miła w dotyku, puszysta, kojarzy nam się ze śniegiem i wesołymi zabawami, można z niej lepić fajne rzeczy, jest ładna.
N zapisuje argumenty dzieci na tablicy.
Część końcowa:
9. Głos w dyskusji zabiera N w niebieskim kapeluszu podsumowanie
Podsumowując wiele już wiemy o mące, odczytam Wam wszystkie wasze argumenty pozytywne, negatywne o mące.
Są różne rodzaje mąki: ziemniaczana, pszenna, krupczatka, kukurydziana. Mąka jest: biała  ziemniaczana, żółta , kukurydziana, brązowawa , krupczatka. Nie pachnie, jest puszysta, jest w proszku, sypka, miła w dotyku. Mąka jest bardzo przydatna w kuchni do przyprawiania sosów, zup, wypieku ciast, chleba, bułek, pizzy, pierogów. Można z niej zrobić makaron, kluski, różne masy do lepienia: solną, papierową, można na niej rysować palcem. Mąka rozsypuje się, brudzi, nie wolno jej jeść na surowo, nie pachnie, w ogóle jest nijaka. Mąka nie rozpuszcza się w wodzie. Jak dotykam mąkę to jest on miła w dotyku, puszysta, kojarzy nam się ze śniegiem i wesołymi zabawami, można z niej lepić fajne rzeczy, jest ładna.

10. Zabawa integracyjna – ruchowa „Ciasto” dzieci naśladują przy muzyce sposób przygotowania i wypieku ciasta.

IV. Scenariusz przedstawienia pt. „W pracowni Świętego Mikołaja”

1. Temat : „W pracowni św. Mikołaja”

2. Grupa wiekowa: 5, 6-latki

3.Prowadząca: Danuta Fijałkowska

4.Metody pracy:

– oglądowa – wykorzystanie rekwizytów, akcesoriów, scenografia

– słowna – teksty rymowane, objaśnienia i instrukcje

– czynna – zadania stawiane dzieciom do wykonania

5.Formy pracy: indywidualna, zespołowa, z całą grupą

6.Cele:

–  czerpie radość z udziału w przedstawieniu

–  zaprezentuje umiejętności taneczne
–  potrafi umiejętnie wykorzystać dostępne rekwizyty
–  zapamięta wybrany tekst przedstawienia

–  opanuje nieśmiałość przed występem

–  wykaże postawę współdziałania

 7.Środki dydaktyczne:

Scenografia, maszyna do produkcji zabawek, stroje dla elfów, śnieżynek, mechanika, reniferów, Mikołaja i Pani Mikołajowej, instrumenty muzyczne (janczarki, kołatka, trójkąty, tamburyna, pudełka akustyczne), stoliki, wstążki do pakowania, kubki, dzbanek, taca z wózkiem, pierniki,  materiał przyrodniczy, koszyki, pudełka i torebki do pakowania zabawek, prezenty (maskotki, piłka, lalka, materiały plastyczne, itp.), narzędzia dla mechanika, poduszki dla elfów, sanie dla Mikołaja, worki na prezenty, mopy do czyszczenia podłóg, list św. Mikołaja, nagrania muzyczne

 8.Przebieg przedstawienia:

Wstęp:

Jak wiecie 6 grudnia to magiczny dzień. W tym dniu Święty Mikołaj odwiedza wszystkie grzeczne dzieci i przynosi im prezenty. W waszych domach zapewne zdążyliście już rozpakować swoje podarki i nacieszyć się nimi. Ale Mikołaj przychodzi nie tylko do prywatnych domów. Odwiedza również szpitale, przedszkola, domy dziecka i szkoły. Niesie wszystkim dzieciom uśmiech i radość. Dziś Św. Mikołaj przyjdzie do naszego przedszkola. Lecz zanim to nastąpi sprawdźmy, co dzieje się w pracowni św. Mikołaja. A czy wiecie, co to jest pracownia św. Mikołaja? To takie miejsce, gdzie pracują Elfy, które pomagają Mikołajowi w przygotowaniu zabawek pod choinkę. Zobaczmy więc, co się tam dzieje…

(  Elfy leżą na poduszkach w różnych miejscach pracowni Mikołaja -Muzyka w tle- kołysanka. Do pracowni wpada „najstarszy” elf , budzi śpiących towarzyszy – zmiana muzyki na bardziej żywą)

ELF 1: Wstawajcie śpiochy, wstawajcie, nic się nie ociągajcie. Ważną wiadomość od Mikołaja mam, nie  chcę zostawać z kłopotem sam. List wam przeczytam od niego….. no dalej wstawaj kolego….  (potrząsa  lekko jednym elfem, który ociąga się ze wstawaniem. Czyta list od Mikołaja)

„Kochane Elfy, bardzo proszę was o pomoc. zepsuły się moje sanie i muszę pojechać je naprawić. a wy tymczasem postarajcie się przygotować wszystkie zabawki  dla dzieci. Skorzystajcie z maszyny do robienia zabawek i zapakujcie je do worków. Acha!!! Nie zapomnijcie też o pomocy pani Mikołajowej.

                                                                         Do zobaczenia wkrótce… Mikołaj„

ELF I:  Elfy musimy pomóc Mikołajowi, przecież wszystkich zabawek on sam nie zrobi. W dodatku zepsuły się sanie….Oj! Czeka nas trudne zadanie!

ELF II:  No cóż trzeba zabrać się do pracy. Gdzie maszyna Mikołaja?

ELF III: Wczoraj na podwórzu stała

ELF IV: Chodźmy więc, zrobiło się późno, niech maszyna nie stoi na próżno …

 (Elfy przy muzyce wstawiają maszynę na środek pracowni Mikołaja i zaczynają pracować. Wkładają do maszyny zabawki tak, żeby dzieci z widowni nie widziały, pakują do pudełek, dzielą się pracą, mogą donosić papier do pakowania, pudełka.(Nagle jeden z elfów wyjmuje zabawkę, która wypadła z maszyny- laleczka ubrana w białą sukienkę)

ELF II: Ta laleczka śnieżnobiała długo na dzieci nie będzie czekała. Przypomina mi śnieżynkę, ale chuda  odrobinkę….

ELF III: Pracy jeszcze tyle, odpocznijmy może chwilę – (biorą sobie kubki z napojem, które jeden elf nalewa)

TANIEC ŚNIEŻYNEK

ELF IV: Pora wracać już do pracy chodźcie już, bo nie zdążymy, pójdźmy szybko do maszyny… ( Z maszyny ?wychodzą? kolejne trzy zabawki, a następnie instrument – kołatka)

ELF V: Patrzcie, co to za zabawka?

ELF VI: Nie zabawka, lecz kołatka…To instrument przecież jest, do czego służy każdy wie…

ELF II: A czy mamy inne instrumenty? Może zagramy jakąś kolędę?

ELF III: Na kolędę za wcześnie jeszcze, lecz możemy wspólnie zagrać w orkiestrze

ORKIESTRA (dzieci grają na janczarkach, trójkątach, pudełkach akustycznych i tamburynach)

(wchodzi pani Mikołajowa z wózkiem, na którym są pierniki z masy solnej do ozdobienia i materiał przyrodniczy)

PANI MIKOŁAJOWA:  Elfy moje kochane, nic bez was nie zrobię. Jak z ozdabianiem pierników mam poradzić sobie? Ciasta w piecu muszę pilnować, a do tego obiad dla Mikołaja przygotować. Proszę więc moi mili, abyście te pierniki szybciutko ozdobili.

ELF IV: Dobrze pani Mikołajowo, bardzo się postaramy….

PANI MIKOŁAJOWA: Dziękuję wam moi kochani… (wychodzi, idzie do kuchni)

(Elfy pracują krótko przy muzyce, wraca pani Mikołajowa)

PANI MIKOŁAJOWA: Jak wam poszło kochani?

ELF V: Wszystko gotowe proszę pani.

PANI MIKOŁAJOWA: Wyszły doskonale. Teraz o pierniki nie martwię się już wcale.  (wychodzi z wózkiem)

ELF VI: Jeszcze trochę pracy nam zostało, tylko uważajmy, by się nic nie stało…

(Elfy pracują chwilę, przygotowują worki, pudełka…słychać dźwięki niszczonej maszyny, elfy przestraszone, biegają po pracowni )

ELF I: Zobaczcie coś tutaj nie styka… Trzeba zadzwonić po mechanika! (pokazuje zepsuty element i wyciąga telefon, dzwoni do mechanika )

Panie mechaniku kochany, bez pana rady sobie nie damy. Zepsuła nam się maszyna do robienia zabawek. Tutaj się nie obejdzie bez fachowej naprawy. Znajdzie pan dla nas chwilkę czasu? Dziękuję, dziękuję, będziemy czekać! ?  (Muzyka w tle, zjawia się mechanik)

ELF II : Niech pan tylko spojrzy na maszynę, my nie potrafimy znaleźć przyczyny.

ELF III: Czemu ona nie działa?

ELF IV: Chyba nie z naszej winy?

(Mechanik ogląda maszynę, wsuwa odpowiednie rolki i obraca krążki na znak, że maszyna działa, mogą być dźwięki zgrzytu maszyny lub dowolny fragment muzyczny)

MECHANIK: Już naprawiona jest maszyna, to była tylko drobna usterka, wiem jaka tego jest przyczyna, bo praca dla niej była zbyt wielka. Maszyna się przegrzała. Ot  i  afera cała!

ELF V: Dziękujemy bardzo panie mechaniku, to prawda, proszę spojrzeć, zabawek jest bez liku.

ELF VI: Ale już kończymy tę naszą robotę, a maszyna odpocznie sobie potem.

ELFY: Do widzenia dziękujemy! My za pracę się weźmiemy!( Muzyka w tle, elfy kończą pakowanie zabawek z maszyny, ładują do worków, porządkują ?pracownię?)

ELF I: Zabawki już przygotowane teraz czas na elfów taniec

TANIEC Z MOPAMI       ( wchodzi renifer Rudolf)

RUDOLF: Jak tam elfy, czy wszystkie zabawki już przygotowane?

ELFY: Tak, tak….

RUDOLF: To zaraz do sań będą pakowane. Mikołaj je porozwozi dzieciom w nocy i będzie potrzebował też naszej- to znaczy- reniferów pomocy. Tak więc moich braci zaraz zawołam, bo sam ciągnąć sanek Mikołaja nie zdołam.                                                                                      ( Woła renifery po imieniu Strzała, Waleczny, Kometa, Śmiałek, Zefirek, Walczyk, sprawdza im kopytka, czy podkute, renifery podskakują )

RENIFER: Czy jesteście gotowi do drogi? Niebawem wyruszać czas, tam dzieci czekają nas.

(Krótki taniec reniferów – przejście środkiem sali, renifery ?grzebią? kopytem, potrząsają głowami, wychodzą z pracowni po sanie, a następnie wprowadzają je na scenę, za nimi wchodzi Mikołaj . Piosenka o Mikołaju)

MIKOŁAJ: Elfy moje kochane, dziękuję wam za zabawek przygotowanie. Proszę zapakujcie je teraz do sanek. Muszę się śpieszyć, by nie zastał nas poranek. Noc krótka, a zabawek do rozwiezienia wiele… Żegnajcie więc przyjaciele.

 PIOSENKA O MIKOŁAJU

Przyjedź do nas, Mikołaju z workiem jak to niebo. Przywieź radość i zabawki dla nas, dla każdego.Przyjedź do nas, Mikołaju na saniach srebrzystych. Niech Ci gwiazdy drogę wskażą, gdzie czekamy wszyscy.

8. Spotkanie z Mikołajem wręczenie dzieciom prezentów

9.Wspólna zabawa taneczna z udziałem niezwykłego Gościa.

10.Pożegnanie Mikołaja piosenką „Wszystkie dzieci Mikołaja kochają”